Ítaca

Lonxe, moi lonxe,

onde os sentimentos

non chegan
e as bágoas non caen.

Alá onde o mundo remata,

onde as augas se perden

onde o ceo cae.

Alá atópase voltando a Ítaca.

Na barca de vela,

co trapo dun tear.

Alá volta,

perdido en mundos

por imaxinar,

en mares de soños.

Pero volta,

Volta a Ítaca,

volta ao fogar,

 volta por saber amar.